Stilte
door:
- heel veel werk. Nog niet de vaste job, dus dat belooft als ik beide ga combineren.
- mijn tweede avontuur met de Blikken Doos en zijn aanverwante verliefde Rode Wijzer.
- mijn nieuwe verslaving: YouTube. Zoveel clipjes te bekijken... o.a. Hex, Sugar Rush, South Of Nowhere, The L word season 3 (aangezien ik die nergens anders vind op het Net? Tsk!), Bad Girls (Oh joy al de Niki/Helen scenes na elkaar gemonteerd! En dat accent *sigh* geil!) en natuurlijk mag ik Willow & Tara niet vergeten uit Buffy The Vampire Slayer. "I'm under your spell" yeah baby!
Binnenkort het langverwachte Eurosongverslag en mijn oordeel over de nieuwe X-men.
See ya soon.
Eurovision Song Contest
Rock On!
De harde cijfers
Met wat vertraging kregen we uiteindelijk 11 mensen in onze leefruimte geperst samen met "ne stylo" en een scoreblad.
De harde cijfers: (op tien want de
DuvelHeer was niet alleen te laat, hij weigerde ook van te stemmen, tsk! Toch bedankt voor het hilarische commentaar! ^_^)
Armenia:huiskamer:twee yes-stemmen en 1 misschien terwijl de rest van de aanwezigen niet overtuigd was.
Europa: Het feit dat het een eerste deelname was zal wel (zwaar?) doorgewogen hebben bij de stemmende Europeanen.
mijn verdict:De man zong vals. Maar de bondage was wel leuk
Ireland:huiskamer: 1 ja &
De schattie had het zien aankomen
Europa:Verkocht door hypnotiserende ballade. Dat kan niet anders
mijn verdict:Saai. Gestolen van Kate Winslet. Een algemene: bah!
Macedonia:huiskamer:4 ja's
Europa:Verkocht door de borsten en de herkenbaarheid van het lied. Ruslana anyone?
mijn verdict:Ze viel net buiten mijn "top tien". Er zaten veel ergere draken in deze semi.
Russia:huiskamer:9 ja's en 1 misschien. Een terechte winnaar dus.
Europa:Stemde terecht dit leuke heerschap naar de finale
Mijn verdict:Een leuke verrassende act gecombineerd met een tof lied
Turkey:huiskamer:1 "zeker" stem toegekend door de Eurosong-kenner die zaterdag live het okselhaar van deze dame mag gaan bewonderen
Europa: Heeft zich laten leiden omdat deze dame zo een ster is in Turkije. (?)
mijn verdict:Als je je oksels niet voldoende kan scheren voor de halve dan verdien je geen plaats in de finale.
Ukraine:huiskamer:10 volmondige ja's
Europa:Heeft eindelijk eens wat verstand getoond
mijn verdict:een leuke meeslepende act met gecombineerd met een shakira look-a-like
Finland:Ze stonden al in de finale voordat ze één noot gezongen hadden. Helemaal mijn stijl! En ook die van de huiskamer én van Europa.
Lithuania:huiskamer:JA! Alle tien.
Europa:Er mag ook al eens gelachen worden. Vooral de kaalkop zal de lachspieren van de massa wel aangesproken hebben.
mijn verdict:Hilarische act gecombineerd met een belachelijk liedje
Sweden:huiskamer:2 ja's toegekend door de twee grootste eurosongkenners aanwezig
Europa:Hoogstwaarschijnlijk misleid door de naam Karola.
mijn verdict:Bah! Iemand die homo's niet leuk vindt verdient het niet eens van op het podium van Eurosong te staan. Laat ons hopen dat haar botox-behandeling het binnenkort begeeft en dat ze enkel nog kan figureren als achtergrond bij Lordi.
Bosnia&Herzegovina:huiskamer:vijf ja's. Het bleek ook een "you love it or you hate it" lied te zijn. Vooral de enthousiaste gastvrouwen gingen wild te keer toen dit de finale haalde.
Europa:Groot gelijk!
mijn verdict:Niet zo goed als "lane moje", maar zeker een finale plaats waard.
Grootste teleurstelling: Slovenia. Goed gezongen met dat schattig accent. Eén van de betere liedjes van de avond en toch die harige Turkse en die zagerige Ier boven dit juweeltje kiezen. Schandalig!
U moet het maar weten: België. Ik heb er eigenlijk mijn kot in dat we er niet door zijn. Wat weet een Amerikaanse choreograaf nu eigenlijk van Eurosong? Lichtgevende "Luke I am your Father" microfoonstanden die ter hoogte van de genitaliën gehouden worden zijn helemaal niet cool. Wij wilden de act die we in de pre-selectie gekozen hadden. De leuke "Oost Europese" kniezwengel in combinatie met dat schattig homodansertje. Jammer van de Zweedse achtergronddames want ze hebben echt hun best gedaan om een zinkend schip nog recht te trekken. Awoert Kate Ryan!
Zo, op naar de finale waar hopelijk een degelijke winnaar gekozen wordt. Dus
niet(!) Ierland, Zweden of Turkije. Dank u wel.
Uh-oh!
Ik mocht bijna mijn nieuwe Blikken Doos op het stort gooien.
Toen ik gisteren terugkwam van mijn OppasOpdracht en ik rustig 120 tufte op de autosnelweg begon één der wijzertjes in mijn dashbord heel erg naar het rood te neigen. Geen probleem, ik had er al eens over gesproken met mijn garagist en die zei dat ik gewoon moest doorrijden en dat de auto (en dus ook het naar roodgeneigde wijzertje) zichzelf wel ging herpakken. Braaf kieneke als ik ben gehoorzaamde ik. Maar toen het wijzertje heel erg nukkig bij zijn nieuwe lievelingskleur vertoefde besloot ik toch maar eens de volgende afrit te nemen. Vooral toen mijn Blikken Doos heel erg hard begon te schudden.
Daar stond ik dan, in Torhout met een heel erg koppig wijzertje. Op dat moment belde de Mama. Ik mocht absoluut niet meer met mijn auto rijden, er zat geen olie meer in. Ja, een garagist kan zich al eens herpakken na een nachtje nadenken over rode vakjes en de desbetreffende wijzertjes. En wat "geen olie" met een wijzertje die de koelvloeistof meet te maken heeft dat is mij een raadsel, maar goed.
Braaf stond ik aan de kant te wachten tot de romance tussen mijn wijzer en het Rode Vak voor eens en voor altijd afgelopen was. Na tien minuten leek mijn wijzer wat bekoeld. Aangezien ik het niet zag zitten om op de autostrade af en toe eens aan de kant te gaan staan terwijl tientonners voorbij raasden besliste ik om de binnenwegen te nemen. Na twintig minuten tuffen bleek dat mijn wijzertje het helemaal niet zag zitten om zijn nieuwe liefde zomaar te verlaten. Nog maar eens aan de kant en het hardnekkige wijzertje eens streng toespreken over zijn plichten tegenover zijn Eega Zwart Vak.
Na herhaaldelijke toespraken was ik eindelijk in Kortrijk op zo'n drie km van mijn garagist. Aan de rode lichten. Oh, nu begint plots mijn volledige dashbord voor Rood te vallen. En er begint vanalles te flashen, in dat verdomde rood. Ondertussen is het groen geworden. En sta ik nog steeds aan de lichten. Geen beweging meer te krijgen in mijn geliefde Blikken Doos. Plots zag ik visioenen van mezelf die mijn Doos naar de kant duwde terwijl gefrustreerde mobilisten verontwaardigd toeterden. Arme Doos helemaal alleen met een rookpluim aan de kant om, gestimuleerd door het claxoneren, in een luide knal op te lossen.
Gelukkig kreeg ik mijn geliefde Doos weer aan de praat en reed ik angstig de laatse kilometers met een verbrande geur in mijn neus.
Opgelucht stapte ik uit de auto en belde ik aan bij mijn garagist die meteen eens het interieur van autootje bezichtigde. Wat redelijk bemoeilijkt werd door de rookpluimen die er nu ook al waren.
Een dag en heel wat euri later staat mijn Trouwe Blikken Doos weer te blinken voor mijn deur. Had ik één kilometer verder gereden gisteren dan kon ik mijn auto alsnog naar het stort dragen.
"mo vint toch"
Overal 10km onder de maximumsnelheid rijden, maar dan niet de tijd hebben om te wachten aan het rood licht.
Uiteindelijk eerst remmen en dan de richtingaanwijzer gebruiken om op een parking richting rusthuis te rijden.
Tsk, mannen achter het stuur!
Project 12/12
“Take 12 photos on the 12th of the month. Any 12 pics. They can start when you wake up, 'til you go to bed. Or they can be 12 pics of you sitting in front of the television. The fun part is seeing how people spend the same day all over the world.”
Via
Fresco
Oppas zieke kinderen - samenvatting
Nu mijn full time dagen als "oppas zieke kinderen" bijna afgelopen zijn kan ik met gerust hart een redelijk adequate samenvatting geven van de afgelopen vijf maanden.
- Meest gegeten voedsel:1. cordon blue
(een verschrikkelijk iets dat je nooit helemaal kunt "uit" bakken zonder de buitenkant te verskoeperen. Naast het feit dat het dingen bevat die ik niet lust (vlees!) ziet het er dus nooit uit.
2. boterhammen
Met "skellekes",met salami, met kaas, met smeerkaas, met garnalen, met zalm,
met een warrige blik van de ouders als ik vraag waar de choco staat.
3. rijst met wortelen en kip
Een natuurlijke stopper voor kindertjens met diarree.
- Meest irrante dingen die kinderen gemeen hebben met elkaar:
1. opsnuiven/rondvegen/opeten van snot
2. Zomaar in de kasten beginnen rommelen. Aangezien ik niet weet waar alles staat kunnen ze
a. braaf in hun speelgoedkast zitten snuisteren
b. snoep aan het stelen zijn
c. willen goochelen met messen
3. onbeleefd zijn. Aaaargh, ik word er zot van!
- Meest aangetroffen speelgoed:1. Duplo
2. Little people
3. kleurpotloden/stiften/knutselmateriaal
- Meest bekeken: 1. Plop en de Toverstaf
2. De Samson & Gert kerstshow
3. K3 en het magische medaillon/De drie biggetjes
- Meest gehate dingen die een oppas moet bekijken:1. De Big & Betsy Show. Iets idioots over een varken die scheten laat.
2. Pipi Langkous. Vooral omwille van die vrouwelijke zagerige side kick
3. Brum. Een heldenauto. Verschrikkelijk geacteerd.
- Aantal écht zieke kinderen (degene die niet meer konden spelen): erm... 2 geloof ik.
- Aantal mensen die water uit flessen in huis hebben:Bitter weinig. Ik heb steeds twee liter mee op verplaatsing. Die steeds op zijn.
- Aantal keren dat ik geen eten gekregen heb:twee. Eén keer waarbij de ouders over de middag naar huis kwamen eten. Er werd mij niets aangeboden, niets gevraagd.
Oudste kind: 12
Jongste: 4 maanden
Ik ben in villa's geweest met gigantische speelkamers en tonnen speelgoed. Ik ben in appartementen geweest met een schoendoos aan speelmateriaal.
Ik heb op doodbrave kinderen gelet en ik heb mijn nagels stuk gebeten op Duivelsgebroed.
Ik heb eens tien uur gevuld enkel met multi-media op aanraden van de ouders. Had het aan mij gelegen het waren gezelschapsspelen geweest.
Ik heb uren na elkaar gespeeld en -ik geef toe- dikwijls eens bijna in slaap gevallen bij het her- en herbekijken van films.
Ik heb Barbie meermaals vervloekt, als ook het spelen van winkeltje en ik heb genoten van uren memorie te spelen of het tekenen van aquariums.
Een leuke afwisselende job die ik vanaf juni hoop te combineren met "Het Kinderfabriekje".
Kort maar krachtig
Ik heb vast werk.
Wahey!
Slaapwel!
Boekenfestijn
Samen doorploegden De
Schattie en ik de eerste tafels vol kinder- & jeugdboeken, wetenschapsturven en (pseudo-) helende shakra's om even later op te splitsen om zo efficiënt mogelijk het terrein te verkennen naar onze eigen "expertises".
Terwijl ik mezelf verloor tussen de vele kookboeken ging De Schattie de "novels" te lijf. Oh, de verscheurende keuzes die ik heb moeten maken, de Piet Huysentruyt-lovers die ik heb moeten wegduwen om eens door Nigella te bladeren, al dat heerlijke drama.
Ik was getuige van kleine tragedies ("Mama ik ga dood gaan als ik dat Prinsessen-stickerboek niet krijg") en mini-oorlogen ("Jan, het kan mij niet schelen, je gaat op dieet. Ik kan er niet meer tegen!", *trekt "BBQ" uit de handen van echtgenoot om het te vervangen door "Lichte Lunches") die net dat tikkeltje extra hebben omdat ze plaatsvinden tussen "alles over chocolade" & "Salades". Heerlijk!
Mensen observeren die boeken kijken is ook altijd heel leuk. Je hebt de verwoede geitenwollensok die vecht met een grote stapel sferisch gebonden bladzijden, de vermoeide moeder die haar kinderen wegsleept van de sprookjes richting "tellen is leuk!" terwijl ze de rollen K3 kaftpapier herschikt in haar mandje, de gerichte koper die rij na rij scant tot hij zijn parel vindt,... En mensen zoals ik die mensen die boeken kijken observeren.
Na heel geworstel met mijn eigen boeken ("Nee Schattie we hebben zo geen mandje nodig!") en heel wat verscheurende keuzes later ("Salades" of "smoothies"?) botsen De Schattie en ik tegen elkaar bij de pockets. Terwijl we elkaar wijzen op mogelijke aankopen fluisteren we elkaar toe dat we aan elkaar gedacht hebben toen de Pet Shop Boys door de luidsprekers schalden. Er is ook plaats voor romantiek tussen stapels thrillers.
Tien boeken later stonden we met ons hoofd vol tittels en onze handen vol inkt weer buiten. Een aanrader!
Onze lijst:
- schoolbordboek met echte krijtjes (verjaardag C.)
- wil je met me spelen? (verjaardag E.)
- kipgerechten
- smoothies
- Hanna's daughters, Marianne Frederiksson
- Vermist, Rosie Rushton
- De mensentuin, Desmond Morris
- the Philosophy files, Stephen Law
- the hitchhiker's guide to the galaxy, Douglas Adams (5 book set)
- The incredible truth about motherhood, Bradley Trevor Greive
Dat er nog hoop is...
Via
Postsecret
Excuses
Ik bied u mijn oprechte excuses aan. Nog geen week ver en ik voldoe al niet meer aan de door mij gestelde eisen. Gelukkig had ik in mijn belofte opgenomen: "of om de twee dagen". Want als er iets is dat ik haat dan is het wel mensen die hun beloftes breken. Of liegen.
Ik ken zo een aantal mensen die komen aanzetten met de meest fantastische verhalen: ze hebben met Bekende Vlamingen een pakske friet gedeeld, of eens weg en weer gezwommen naar Engeland, of naar de Ardennen gereden voor een weekendje maar na een dag al terug omdat ze geen parking vonden. U kent het type wel. Ik ook en daarom heb ik mij er
deels bij neergelegd dat ze zo zijn en dat ik er maar mee zal moeten leren leven. Niet van harte, maar het lukt me wel. Redelijk.
Maar er is ook iemand waarin ik teleurgesteld ben. Was het een leugen, of was het toch een verandering van plannen zoals een aantal van mijn vrienden opperden. Ik weet het niet en eigenlijk heb ik geen zin om het die persoon te vragen in een sms/MSN. "Waarom spreek je niet gewoon af en praat je ermee", hoor ik u denken. Wel dat zou ik ook doen. Maar van afspreken komt er niks in huis. Andere plannen, te druk, tralala. En dat terwijl de mens zelve onze deur plat liep een tijd geleden. Tjah, als je een (bijna-)lief opscharrelt dan zijn de vrienden de eerste die wegvallen. Triestig, maar zo ken ik er wel nog een paar. Vandaar dat ik teruggrijp naar het laatste communicatiemiddel in een delicate kwestie: het bloggebeuren. Laat ons hopen dat de mens beseft dat ik eigenlijk een beetje kwaad ben, maar vooral heel erg teleurgesteld.
Quote:
"Ik hou van
Spring. Ik vind dat leuk met die
leugens en die zoenen."
Kids these days...
Hoe langer je wacht van posten hoe moeilijker het wordt. Je zou beginnen denken dat de lezers een meesterwerk verwachten, waardig aan je lange aanwezigheid.
Helaas niets brilliant te vertellen, laten we het maar bij het oude gezever houden. En aangezien zelfs
The Girlfriend weer aan het bloggen geslagen is kan ik moeilijk achter blijven. :-)
De nieuwe
Trouble was fantastisch. Naast het feit dat de locatie
iel errug kewl was en de nieuwe DJ
iel errug geil goed was, was er ook een vriendin bij die ik al een tijdje niet meer gezien had. Het leek alsof het pas gisteren was (cliché, cliché) dat we samen in de keuken wortelen stonden te snijden.
Vreemd dat je met sommige mensen uren kunt praten, kletsen en zeveren terwijl je bij anderen als een complete lul overkomt zonder humor die enkel wat zinnetjes bijeen kan stotteren. Heel erg dat dit laatste mij vaker overkomt en dat bij mensen die ik eigenlijk echt wel graag wil leren kennen. Damn, verlegen zijn is niet altijd gemakkelijk.
Leuk gedanst ook eigenlijk. Ik geloof dat het de tweede keer is dat ik mij op Trouble zo heb laten gaan. Dansgewijs dan. ;-) Of ik mij nu compleet belachelijk heb gemaakt of niet (I saw you steeling(/laughing at) my dance moves, bitches) het was fun so who gives a shit?
Verder is mij ook een drag king status opgedrongen voor de volgende
Pride. Help! Ik moet nog een vriendelijke manier vinden om te zeggen dat ik mij veiliger voel in mijn rol als waarnemend "fotograaf".
Zo dat was het weer. Tot morgen dan maar. U leest het goed: tot morgen. Vanaf nu beloof ik u allen dat ik u zal voorzien van uw hoognodige (ahum) dagelijkse portie Weetniet. Of om de twee dagen ofzo.
