Herinrichten is fun!
Een angine en een lichaamstemperatuur van achtendertig konden mij niet tegenhouden om het huis herin te richten. Sinds het Superherofeestje zat ik met het versleuren van meubelen in mijn hoofd en met een goedkeurende "we gaan dat
dan wel eens doen" van
De Schattie was er woensdag geen houden meer aan. Helemaal alleen begon ik aan het verplaatsen van de zetels, de tafel en de stoelen. Daarna waren de Pc-tafels aan de beurt. Tevreden keek ik eens in het rond en plofte me in de zetel. Toen De Schattie vol schrik binnenkwam in onze nieuwe leefruimte (ik had ze op de hoogte gehouden via sms) wou ze eerst alles meteen terug op hun oude plaats, twee minuten daarna was zelf al bezig met het verplaatsen van meubels. Tot zo ver haar autistische natuur. :-)
's Avonds kwamen
Occie, Spikey en
Duvelman langs. Occie om zijn befaamde inrichtersoog, Spikey voor zijn computerwhizz en Duvel om zijn talenten met hamer en spijker. Oh, en natuurlijk omdat ze heel goeie vrienden zijn die we graag ontvangen en verwennen met een Passoa Ananas en een warme maaltijd. :-)
Na heel wat heen en weer geloop met boeken- en DVDkasten, geharrewar met allerlei draden en immens veel stof zaten we met z'n allen in de gloednieuwe eetruimte te genieten van een simpele doch heerlijke maaltijd.
En al vlug zagen we de tekortkomingen: we hadden haakjes te kort om draden "onzichtbaar" tegen de muur te leggen, het hoogteverschil tussen beide PC-tafels en de verouderde monitor van De Schattie is geen zicht en posters verhangen zonder boor is onmogelijk. Oh, en nu we toch bezig waren: de gammele salontafel en het TV-meubel dat drie seconden geleden nog boven stond mochten nodig eens vervangen worden.
Er werd afgesproken om Spikey nog eens van een avondmaal te voorzien want er waren wat manneke/vrouwke problemen met de kabel van de Tv die ze ons geschonken hebben (nog eens heel erg bedankt!), Duvel zou terugkomen om wat kabels vast te leggen en met Occie zouden we nog eens door de IKEA-gids bladeren.
Op de tweede avond werden een afspraak gemaakt om naar de IKEA te gaan, draden gelegd, de TV werkte wonderwel en het bleek ook dat alleen een hetero in staat is om onze posten in onze video te programmeren.
Na een bezoekje aan het bekendste meubelhuis waren we een "bureau" en een TV-meubel rijker. Alleen de salontafel schitterde door zijn afwezigheid. Vandaar dat er nog geen uitnodigingen verstuurd zijn om de
spiksplinternieuwe living in te huldigen. Anyway, de champagne staat klaar en als alles goed gaat: tot binnenkort!
work in progress:
klik
Verrassingfeestje
v.l.n.r. : Question/
Spikey, SuperNerd/
Duvelman, MammoetMan/
Warskinny, Skippy/Ellen, SuperKip/
Kip, S. met tiara, HeteroMan/
Bavada, Damsel in distress/Weetniet, Deoman/R., GI Jane/J., de Camp Crusader/
Occie, Pet Shop Girl/
De SchattieVerrassingsfeestjes zijn leuk éénmaal de verrassing eraf is. De dagen voor het verrassingseffect erger je namelijk dood aan je eigen onwetendheid. "Neen liefje, nu mag je even mijn GSM niet meer opnemen", "Oh hoi
Occie, wat toevallig dat je ook net in Roeselare bent. Zin om... Oh, je wil nu niet afspreken. Ok dan", "Hey J., tuurlijk kunnen we zaterdag komen eten *telefoon wordt uit mijn handen gerukt* of misschien niet dan...". Vrienden die gigantisch raar beginnen doen telkens je de kamer binnenkomt, mysterieuze smsjes en leugens, leugens, leugens. Ok, als echte verrassingsfeestjesplanner moet je wel
dingen verborgen kunnen houden, maar daar ben ik niet zo aan.
Maar goed zaterdagmiddag werd ik zonder pardon naar Spikey gestuurd. Wij twee moesten dringend nog eens naar de macro. En toen moest hij mij nog wat computerprogramma's uitleggen en natúúrlijk zou ik blijven eten. Met als resultaat dat we te laat waren op mijn eigen feestje. Hihi. Ellen stond al aan de deur met een diadeem met oortjes op in haar hand. Mocht Spikey geen nylonkousen gekocht hebben in de Macro ik had het bijna bizar gevonden.
Met liters alcholische drank (Spikey: "voor als ik dorst krijg in de wagen") in de hand draai ik mij richting voordeur waar een poster hangt met: "Annual convention of the
Great
Alliance of
Youthful
Superheros. Topic: The saving of our damsel in distress: our very own birthday girl Weetniet" Met alleen maar vraagtekens bel ik aan en...
"Excelsior!"
De Schattie erm... Pet Shop Girl vliegt mij om het lijf. Wat later volgt
de Camp Crusader. Zij weten mij te vertellen dat een hoop vrienden elk moment kunnen toekomen als hun alter ego, dat ik verondersteld wordt van voor elk van hen een fotoshoot te regelen én ooh ja hier is je pruik en... Yep, ook ik moet er aan geloven:
Het feest zelf was echt heel erg leuk! De zetels waren verplaatst zodat we eens genoeg plaats hadden om iedereen te laten zitten, de ruimte was aangepast versierd, ik was omringd met vrienden, er was een cocktailbar & cake met kaarsjes. Het is de leukste verjaardag die ik al heb gehad en ik wil Occie en De Schattie nog eens extra bedanken: *kusjes & knuffels all around*.
De gasten die zo wat de hele avond in karakter gebleven zijn verdienen ook een extra applaus. Volgend jaar: Little Britain! :-)
Meer foto's
klik!
Bah, ik hou niet van verjaardagen.
Binnen een aantal uren ben ik officieel drieëntwintig. Als iemand mijn vraagt hoe oud ik ben moet ik altijd even diep nadenken, want ik ben de tel verloren toen ik achttien werd. Volwassenen zijn enge wezens die werk hebben, rekeningen betalen en kijken naar Familie en/of thuis. Mensen die chagrijnig in het leven staan en zagen over hoeveel geld alles wel kost.
Vanaf nu tot zondag doe ik helemaal Peter Pan en betaal ik geen rekeningen, ga ik niet gaan werken, weiger ik deel te nemen aan gesprekken over de rolwagen van Anna of aan speculaties of Franky nu al dan niet dood is. Ik zal vrolijk rondhuppelen en mij verstoppen achter een Nintendo DS, mij omringen met vrienden en mij nog eens lazarus drinken. :-) Al dat verantwoordelijke gedrag, een mens zou er nog eens zot van worden.
Op mijn verjaardag zelf heeft De Schattie een dag vrij genomen. Isn't she the sweetest? Helaas hebben we nog geen flauw idee wat we gaan doen. Vroeger ging ik met mijn papa naar een dierenpark naar keuze en ik heb wel zin om dat nog eens te herhalen. Gah, jeugdherinneringen... Ja, ik tel al zoveel jaren dat ook ik al
jeugdherinneringen heb. :-)
Verder is er zaterdag een verrassingsfeestje georganiseerd door
De Schattie. Nog steeds een verrassing want ik weet niet wie er komt of wat er zal gebeuren behalve mij cadeau's geven. :-) Al wat ik weet is dat het op zaterdag is (dank u Ellen) en dat een aantal mensen niet kunnen komen. Schaam op jou!
Goed, nu ga ik mij verder verdiepen in de wereld van
Lindsay Gordon. Degene waar ik mij nu in bevind maakt mij alleen maar ouder.
Met tegenzin.
Gisteren een aanval van
Wouts vriendin B. overleefd. Ik geloof dat ze
Kimberly terug willen... Wanneer spreken we af?
Verder naar een trouwfeest geweest waar
De Schattie en ikzelf gigantisch tegenop keken. Trouwfeesten kunnen heel erg leuk zijn als je met een hoop vrienden het geluk van andere maten viert. Helaas betrof dit specifieke feest het aan tafel zitten met aan de ene kant mensen die we van haar noch pluim kennen en aan de andere kant de nichtjes&neef samen met een tante en nonkel waarmee de rest van mijn schoonfamilie in ruzie ligt. Ge-zel-lig! Voeg daarbij de obsesieve schoonmama die al twee maanden op voorhand onze kledij wilde klaarleggen want "we moeten er toch goed uitzien". Ze had nog net niet De Schattie's onderbroek uitgezocht.
Natuurlijk had mijn Schattie iets helemaal anders aan en zag ze er schitterend uit. Het eten was heerlijk hoewel de kok wel iets creatiever had mogen zijn met zijn sauzen. Dezelfde saus bij een voorgerecht geven als bij het hoofdgerecht vind ik persoonlijk "not done".
En ik moet eerlijk toegeven dat ik wel uitkeek naar het aan tafel zitten met de ruziënde familie. Uiteindelijk is het de generatie van mijn schoonouders die om GoD weet wat voor reden niet meer met elkaar praten en De Schattie heeft een paar coole neven en nichten. Eén daarvan trouwde vandaag, de andere heeft de dansvloer niet verlaten en met de anderen zaten we aan tafel. Tijdens het eten was het wat geforceerd keuvelen tot er iemand over poezen begon. Bleek dat iedereen wel minstens één poes heeft met een bijbehorend entertainend verhaal en voila het ijs was gebroken. Wat zou de wereld zijn zonder onze haarverliezende, haarbalkotsende, behangpapierverwoestende viervoeters?
Toen het eten eenmaal verteerd was kroop de DJ van dienst achter zijn draaitafel en maakte bij het eerste nummer al duidelijk dat dit een trouw-DJ betrof en geen prijswinnende Girl Dj Contest platendraaier. "Terre brulée", nadat de ober net alle servietten was komen ophalen verloor
gelukkig al zijn charme... Daarna wisselde hij genres zoals dat alleen op een trouw kan: van de huckelbuck naar "when the lady smiles" om te eindigen met de vogeltjesdans. En ik hou wel van de occasionele slow, maar als er dronken (schoon)familieleden in de buurt zijn én "blauw" van Will Tura uit de speakers komt dan vind je mij doorgaans op het toilet.
Goed, we waren om 3u30 thuis en als we de starende blikken van de Schoonmama verdringen dan was het een geslaagd feest.
