De romantiek van de schoorsteenveger en andere verhalen.
De laatste tijd zijn de
Piglet en ik modelhuurders. In ons huurcontract staat dat we elk jaar de beerput en de schoorsteen moeten laten reinigen. Deze week werden afspraken gemaakt en braaf draafden alle genodigden op. Ja zelfs een extra arbeider aangezien onze boiler het had opgegeven.
Nu moet je weten dat ik een levendige fantasie heb. Ik zit de hele dag alleen opgesloten in huis met drie katten. De spanning van al dat volk in mijn huis bezorgde mij allerlei visioenen. Bij de beerputmensen stelde ik mij kleine dikke mannekes voor die graag een pintje dronken om hun eigen shit te verdrinken. En die van anderen natuurlijk. Bij de loodgieter stelde ik mij een schoon madam voor in een leuke blauwe overall die ik van mij zou moeten afslaan met minstens één "Wallgasm". (geen link want Dykes&theCity heeft mij alweer opgegeven, tsk! update:
D&tC is terug!!) En bij de schoorsteenveger stelde ik mij een schattig ventje voor waarmee ik een duet zou zingen terwijl we over de daken dansten met een paraplu en een schoorsteenragebol. Allemaal heel erg Mary Poppins.
Maar helaas, driewerf helaas: niets van dit alles. Eén beerputmanneke wilde een cola en raakte maar niet uitgepraat over de schattige katten. Gelukkig voldeed de andere wel een beetje aan mijn profiel. Met een pint in zijn hand was hij bezig de details van "mijn" beerputconstructie uit te leggen terwijl hij aan de zuigende slang trok. Dit alles natuurlijk zonder handschoenen, want daar doen échte werkmensen niet aan. Toen ook nog eens een vliegtuig overvloog en hij het type beschreef aan de hand van de motorgeluiden maakte hij me eerlijk gezegd een beetje bang. Ik denk dat hij het merkte, en er van genoot. Want daarna ging hij verder over hoe ze de roos vanop je schouder kunnen fotograferen (dit zei hij terwijl hij even naar zijn collega loensde) en dat ze aaaaa-LLes (ik steel even zijn klemtoon) van je te weten kunnen komen. Gelukkig gorgelde mijn lieve beerput in protest van zoveel gestoef, gesnuif en collegialiteit. Exit beerputmannekes.
Deze morgen, ja niet gisteren toen
Duvelman en ik de loodgiet(st)er verwachten, verscheen een blauwe overall op mijn stoep. Helaas een mannelijke variant. Een lieve wel. Marcel Vantilt-type. Na wat geschroef, gevijs en geveins vroeg hij waar het schakelbord zich bevond. Na wat geschroef, gevijs volgde een:"gelukt!". Exit loodgieter.
U begrijpt dat al mijn hoop zich nu op de schoorsteenveger concentreerde. Braaf huppelde ik al wat rond, al wat duetjes in te oefenen die ik hoogstwaarschijnlijk al zingend zou voorstellen. Klokslag 12u15 (vijftien minuten te vroeg, help ik moet nog die ene aria instuderen!) galmde de bel door het gehele huis. Nog steeds even vrolijk hupste ik nu naar de voordeur. Tot ik die opende en mijn nieuw-ingeoefend duet stokte in mijn keel. Een man én een vrouw stonden al halflings in hun vrachtwagen, wachtend op mijn goedkeurend knikje (ja dit is het juiste huis!). Weifelend maakte ik een ietwat uitnodigend gebaar waarop dertien lange steeltjes, een op R2D2 gelijkende stofzuiger en een bloemetjestapijt zich in mijn richting begaven. Braaf toonde ik hen waar de openhaard en bijhorende schoorsteen zich bevinden, onderwijl mijn verloren gegane aria neuriënd. De heer blijkt tijdens én naast de job een schoorsteenpassie te hebben. Hij is namelijk zelf één. Hij paradeerde door het huis met zijn sigaret in één mondhoek. Hij strooide de assen trefzeker op het bloemetjestapijt dat uitgespreid lag waar even geleden nog ons nieuwe mooie witte tapijt lag. Geen romantisch gedans en gezang op de daken, maar een down to earth Schoorsteen en zijn langnagelige dame die even met een lange stok kwamen poken in mijn donkere
schacht schoorsteen terwijl R2D2 het gruis kon opvangen.
Weg dromen, visioenen en fantasieën. U ziet dat ik geen enkele andere keus heb dan al poetsend en dansend met de Kiwi door het leven te gaan.
*cha-cha-chaat vrolijk verder op weg naar de stofzuiger*
Wraak met chocolade
De poezen werken serieus op mijn systeem. Met hun dieet zijn ze volledig geschift geworden. Ik ben al begonnen met hun voedselrantsoen in meer porties op te splitsen zodat ze de indruk hebben dat ze meer eten krijgen, maar het helpt maar matig.Ze vernielen ons planten en ze vernielen mijn zetel en ook onze andere zetels. Grmbl. Dus dacht ik: ik maak lekker chocoladecake voor mij alleen. In your face dieetende poezen!
Aaaargh!!
Ken en Barbie (ja de echte) doen nog maar eens verder aan het bouwen van hun droomhuis.
En ja ze beginnen om acht uur. En eerlijk gezedg dát kan mij nu nog niet zó veel schelen. Wat mij verdomme serieus kan schelen is dat ze vastgelijmd aan de deurbel zijn. Mijn deurbel. Maar liefst drie(!) keer.
Oh en dat hun fucking stelling voor mijn badkamer staat. Dat ik mij dus niet kan wassen. Want ik zie hen zitten op hun rot-stelling dus ga ik er van uit dat zij mij ook kunnen zien. En ik heb nu eens geen zin om mij uit te kleden voor gelijk wie en zeker niet voor medewerkers van de Mattelclan.
En het kan mij geen fuck schelen dat ze mij daarvoor wakker belden. So what als ik zeg dat ze hun hoopke ijzer in hun gat mogen steken? Die komen dat alleen maar vragen voor de vorm. De vorige keer dat hun rottorentje er stond hebben ze ook mijn toestemming niet gevraagd.
Aaaargh. Ik ga straks eisen dat ik mijn fiets in de garage moet kunnen zetten. Kunnen ze beginnen afbreken. Fuckin' losers. Konden Ken en Barbie niet braaf in een prefab huisje gaan wonen?
Qué?
Ik geloof dat ik net één van die beroemde koortsdromen heb gehad.
The Sweetie zei daarnet dat ze wel nog eens wil proberen te kijken naar "The L word".
Ik ben een beetje bang nu...
Afscheid
Een vriendin vertrekt volgende week met haar kersverse vriend naar Azië. Om daar te gaan wonen. Slik!
Zonder vrienden en familie een nieuw leven beginnen aan de andere kant van de wereld. Ik wens ze alvast veel sterkte!
Met mijn nieuwe muze, J., zal ik straks de ruwbouw van haar afscheidscadeau neerpennen. Een soort suddendeath-de-film/handbal/maffia iets. Een verhaal van wereldformaat zeg ik u!
Lost?
Deze morgen wou ik de trein nemen naar Brugge alwaar ik Ellen zou ontmoeten voor een middagje Brugge.
Maar er was echter één of ander probleem ontstaan waardoor de treinen in Izehhem strandden.
Aldus hopte ik vrolijk op een pendelbus.
En telkens als ik op een bus zit speelt zich hetzelfde scenario zich af in mijn gedachten, maar met verschillende personages. U raadt het al: de personen aanwezig op de bus. Voor de serie "Lost" stelde ik mij voor dat de buschauffeur zijn verstand verloor/bedreigt werd, ons dropte bij een geheim regeringsgebouw en waar wij verplicht werden te leven in Robin Crusoe stijl. Samen voedsel zoeken, een onderdak bouwen, koppels vormen...(alsof je daar tijd voor hebt als je honger hebt...) Ik bekeek de mensen aanwezig en beoordeelde hen op hun kwaliteiten:bijv. ziet er fit uit, is verpleegster, heeft voedsel mee, leiderstype, knap (hihi) en op hun minder positieve kanten: is halfblind, is 90+, gebruikt medicatie, krapuul, is fucked up on cocaine, kan zich maar met moeite voort bewegen. U ziet de helft van mijn "kolonie" is vlug uitgestorven want de meeste passagiers bezitten één of meerdere van deze mindere kanten.
Maar sinds "Lost" geloof ik in alle mensen. Ik kan niet wachten tot de bus een dimensiegrens doorbreekt en we terecht komen in een alternatieve wereld waar we moeten zien te overleven.
En deze morgen was eigenlijk het ideale moment. Alle factoren waren aanwezig: de mens met een beperking die miraculeus kan genezen, iemand die geen Nederlands spreekt, een hoop bejaarden waarvan minstens één dame een wit pilletje moet slikken, de "gangster" die hoogstwaarschijnlijk alle bezittingen zou stelen, een zwangere dame en een kibbelend(e) koppel/broer-zus combinatie. Helaas geen dokter of verpleegster (of toch geen die ik op het zicht herkende) en al helemaal geen love intrest.
Dus beste terroristen/tijdsreizigers/dimensiehoppers: als ik nog eens met mijn lief op de bus zit denk dan aan mijn wens.
Of misschien moet ik maar eens op survivalkamp.
Wat denkt u?
Trileendje?
De buren zijn aan boren. Mijn eendje doet zijn trillende best.
Een mens moet toch wat verduren als hij eens een rustig bad wil nemen.
U danst toch ook?
Persoonlijk vind ik dat "beschamend dansen" een discipline op zich is. Die het nodige respect verdient.
Een leuke avond
bestaat uit het volgende:
- de obligate social talk over seks
- brielen met de cam
- brielen met de webcam. "hey Warskinny" *Flashes*
- opgekruld in de zetel liggen met een LiefLief.
- omringd door maten
- een zalig loom gevoel
Ik geloof dat ik wat moe aan het worden ben. *Squee!*
Oh en
mogelijks danst morgen deze slaaploze haar ziel uit het lijf in de balzaal morgenavond. U toch ook?
