Trashcan

De romantiek van de schoorsteenveger en andere verhalen.

De laatste tijd zijn de Piglet en ik modelhuurders. In ons huurcontract staat dat we elk jaar de beerput en de schoorsteen moeten laten reinigen. Deze week werden afspraken gemaakt en braaf draafden alle genodigden op. Ja zelfs een extra arbeider aangezien onze boiler het had opgegeven.
Nu moet je weten dat ik een levendige fantasie heb. Ik zit de hele dag alleen opgesloten in huis met drie katten. De spanning van al dat volk in mijn huis bezorgde mij allerlei visioenen. Bij de beerputmensen stelde ik mij kleine dikke mannekes voor die graag een pintje dronken om hun eigen shit te verdrinken. En die van anderen natuurlijk. Bij de loodgieter stelde ik mij een schoon madam voor in een leuke blauwe overall die ik van mij zou moeten afslaan met minstens één "Wallgasm". (geen link want Dykes&theCity heeft mij alweer opgegeven, tsk! update: D&tC is terug!!) En bij de schoorsteenveger stelde ik mij een schattig ventje voor waarmee ik een duet zou zingen terwijl we over de daken dansten met een paraplu en een schoorsteenragebol. Allemaal heel erg Mary Poppins.
Maar helaas, driewerf helaas: niets van dit alles. Eén beerputmanneke wilde een cola en raakte maar niet uitgepraat over de schattige katten. Gelukkig voldeed de andere wel een beetje aan mijn profiel. Met een pint in zijn hand was hij bezig de details van "mijn" beerputconstructie uit te leggen terwijl hij aan de zuigende slang trok. Dit alles natuurlijk zonder handschoenen, want daar doen échte werkmensen niet aan. Toen ook nog eens een vliegtuig overvloog en hij het type beschreef aan de hand van de motorgeluiden maakte hij me eerlijk gezegd een beetje bang. Ik denk dat hij het merkte, en er van genoot. Want daarna ging hij verder over hoe ze de roos vanop je schouder kunnen fotograferen (dit zei hij terwijl hij even naar zijn collega loensde) en dat ze aaaaa-LLes (ik steel even zijn klemtoon) van je te weten kunnen komen. Gelukkig gorgelde mijn lieve beerput in protest van zoveel gestoef, gesnuif en collegialiteit. Exit beerputmannekes.
Deze morgen, ja niet gisteren toen Duvelman en ik de loodgiet(st)er verwachten, verscheen een blauwe overall op mijn stoep. Helaas een mannelijke variant. Een lieve wel. Marcel Vantilt-type. Na wat geschroef, gevijs en geveins vroeg hij waar het schakelbord zich bevond. Na wat geschroef, gevijs volgde een:"gelukt!". Exit loodgieter.
U begrijpt dat al mijn hoop zich nu op de schoorsteenveger concentreerde. Braaf huppelde ik al wat rond, al wat duetjes in te oefenen die ik hoogstwaarschijnlijk al zingend zou voorstellen. Klokslag 12u15 (vijftien minuten te vroeg, help ik moet nog die ene aria instuderen!) galmde de bel door het gehele huis. Nog steeds even vrolijk hupste ik nu naar de voordeur. Tot ik die opende en mijn nieuw-ingeoefend duet stokte in mijn keel. Een man én een vrouw stonden al halflings in hun vrachtwagen, wachtend op mijn goedkeurend knikje (ja dit is het juiste huis!). Weifelend maakte ik een ietwat uitnodigend gebaar waarop dertien lange steeltjes, een op R2D2 gelijkende stofzuiger en een bloemetjestapijt zich in mijn richting begaven. Braaf toonde ik hen waar de openhaard en bijhorende schoorsteen zich bevinden, onderwijl mijn verloren gegane aria neuriënd. De heer blijkt tijdens én naast de job een schoorsteenpassie te hebben. Hij is namelijk zelf één. Hij paradeerde door het huis met zijn sigaret in één mondhoek. Hij strooide de assen trefzeker op het bloemetjestapijt dat uitgespreid lag waar even geleden nog ons nieuwe mooie witte tapijt lag. Geen romantisch gedans en gezang op de daken, maar een down to earth Schoorsteen en zijn langnagelige dame die even met een lange stok kwamen poken in mijn donkere schacht schoorsteen terwijl R2D2 het gruis kon opvangen.
Weg dromen, visioenen en fantasieën. U ziet dat ik geen enkele andere keus heb dan al poetsend en dansend met de Kiwi door het leven te gaan.

*cha-cha-chaat vrolijk verder op weg naar de stofzuiger*

gepost door Weetniet @ 11:51