Trashcan

Excuses

Ik bied u mijn oprechte excuses aan. Nog geen week ver en ik voldoe al niet meer aan de door mij gestelde eisen. Gelukkig had ik in mijn belofte opgenomen: "of om de twee dagen". Want als er iets is dat ik haat dan is het wel mensen die hun beloftes breken. Of liegen.
Ik ken zo een aantal mensen die komen aanzetten met de meest fantastische verhalen: ze hebben met Bekende Vlamingen een pakske friet gedeeld, of eens weg en weer gezwommen naar Engeland, of naar de Ardennen gereden voor een weekendje maar na een dag al terug omdat ze geen parking vonden. U kent het type wel. Ik ook en daarom heb ik mij er deels bij neergelegd dat ze zo zijn en dat ik er maar mee zal moeten leren leven. Niet van harte, maar het lukt me wel. Redelijk.
Maar er is ook iemand waarin ik teleurgesteld ben. Was het een leugen, of was het toch een verandering van plannen zoals een aantal van mijn vrienden opperden. Ik weet het niet en eigenlijk heb ik geen zin om het die persoon te vragen in een sms/MSN. "Waarom spreek je niet gewoon af en praat je ermee", hoor ik u denken. Wel dat zou ik ook doen. Maar van afspreken komt er niks in huis. Andere plannen, te druk, tralala. En dat terwijl de mens zelve onze deur plat liep een tijd geleden. Tjah, als je een (bijna-)lief opscharrelt dan zijn de vrienden de eerste die wegvallen. Triestig, maar zo ken ik er wel nog een paar. Vandaar dat ik teruggrijp naar het laatste communicatiemiddel in een delicate kwestie: het bloggebeuren. Laat ons hopen dat de mens beseft dat ik eigenlijk een beetje kwaad ben, maar vooral heel erg teleurgesteld.

gepost door Weetniet @ 17:39