Gisteren gaan eten naar de pitta der pitta's in Roeselare met Spikey, F. & erm... Boytoy? ;-) (Damn those nicknames) Lekker gezellig. Daarna een paar cafés gedaan in Roeselare waaronder de Roeséblanc (or whatever). Een café met zo'n opgeblazen naam moet wel voor stuck up people zijn die elke avond genieten van de hun door de ober voorgestelde fles wijn, maar gelukkig zijn niet alle vooroordelen waar. En aangezien Spikey, F. en haar vriend daar menig maal te vinden zijn, zijn De Schattie en ik eens gaan piepen. Veel hout, romantisch licht (zoals F. zei) en zetels. Zetels mensen! Het is van in de dingske (de naam ontglipt me even) van op de vlasmarkt in Kortrijk geleden dat ik mij nog eens op café in een comfortabele zetel heb kunnen vleien. En dan is alles goed voor mij, zelfs de bizarre schilderijen en idioot artistieke kandelaars. Nadat het gezelschap een fles leegmaakte en De Schattie en ik genoten van het plaatselijke water gingen we richting Montana. Jaren geleden dat ik mij daar nog eens vertoonde. Stel u een plaats voor met een vaag Hawaïaans thema, blacklights, de laatste nieuwe commerciële deuntjes en clichénichten, clichénichten, clichénichten. Nice. Jammer maar helaas, het ding was gesloten. De vijfde verjaardag ofzo en er was een groot feest ergens te lande. Net uit ons bereik. Sad but true. 't Zal voor de volgende keer zijn. Dan maar naar Het Noorderhuis geweest die hun leuke loungebar in de locale hoerentent veranderd hebben. En dan bedoel ik van dat rood velours over de banken en stoelen, dezelfde stof voor de gordijnen en die lampen van de rommelmarkt waarvan je je altijd afvraagt wie die dingen in godsnaam koopt. Een échte verschrikking voor het oog. En voor het gevoel ook. Ik haat het om die stof aan te raken. Gives me the hibbiejibbies. Yuk! Gelukkig was het gezelschap alles behalve ongenaakbaar en heb ik mij rotgeamuseerd met theorieën over Lady Di's dood. (She's still alive people!!)
De laatste tijd als De Schattie en ik naar een fuif gaan is er altijd wel één moment waarop we radeloos staren naar fervente jumpers. U weet wel: de hele fuif spelen ze van muurbloempje tot er een reeks beats gedraaid wordt waarop je onmogelijk nog gracieus kunt bewegen. Vroeger was dat het moment waarop Baloo en ik ons volledig belachelijk maakten door te "hakken". Meestal in combinatie met "De Dansschool" van In De Gloria waar twee mannen op zoek zijn naar de beat. Hierdoor zakken onze respectievelijke Lieven gigantisch door de grond van schaamte, maar het is altijd wel lachen geblazen.
Maar goed. Vorige zaterdag was ik op een trouwfeest en was er weer van dat beatgedoe en toen stond ik daar maar wat onnozel te hakken en de beat te zoeken en al, as you do, en plots voelde ik mij voorbijgestreefd. Het wordt tijd dat ik leer jumpen. Eens ik het goed kan moet het makkelijker zijn om er een belachelijke versie van te maken. :D Met de kans om er uit te zien als Borat die aan het jumpen is hoop ik op de volgende fuif mijn eerste jump-pasjes te springen.
Oh, en Duvelman zie dit als een uitnodiging van menig oefenavonden voor onze duojump. :-)
Gisteren naar een optreden geweest van Vox Musica, het koor waarbij Bavada en Kip zingen. Samen met Baloo, Umlaut en Spikey genoten we van klassieke stukken zoals Andrew Lloyd Weber: a concert celabration en "Vois sur ton chemin", mijn persoonlijke favoriet. En hippe songs zoals daar zijn "Man on the Moon" & "Calafornia dreamin' ". Na negentien liedjes was het tijd voor een encore. Wij, de diehard fanbase, hoopten natuurlijk op de klassieker: "wij zingen bij Vox Musica", maar helaas moesten we het doen met de Vox-versie van "Bohemian Rhapsody". Ik geef toe: een te smaken versie, maar om het nu een klassieker én een publieksfavoriet te noemen... ;-) :-) Maar goed, die lelijke misser werd ruimschoots goedgemaakt toen Bavada enkele koorleden wist samen te brengen om hun wereldhit te zingen voor ons selecte groepje. Vooral de interim dirigent wist onze heren te bekoren... Het doet wat met een mens zo'n privé concert. Verder kan ik enkel zeggen dat ik zwaar teleurgesteld was in de bassen: ik miste hier en daar hun zware "pom pom pom". Tekst is soms zo overschat eh. :-) Oh, en het was een leuk concert, maar als ik heel erg eerlijk ben dan vond ik het twee jaar geleden dat ietsje beter, maar dat zal wel aan de sketches gelegen hebben. *zucht* Italië... Muhahaha!
Helaas vond ik nog geen enkele piraatversie van een Vox lied op youTube, enkel wat spanking onder de leden :-) U zal met z'n allen de CD moeten kopen vrees ik. :-)
Dinsdag had ik een "professionele" fotosessie met de zwangere zus van de beroemde vriendin F. van Occie & Stijn. Die ook een beetje mijn vriendin geworden is. :-) "Professioneel" omdat ik mijn tripod meezeulde en gigantisch veel geheugen & batterijen en omdat ik staande lampen wilde gebruiken voor lichteffecten (bij gebrek aan professionele spots) en ook wel een hele hoop ideeën had. Ideeën die als sneeuw voor de zon verdwenen eens ik F. zag en hoorde dat haar hele familie -1 aanwezig zou zijn. Zenuwachtig dat ik was! Ik ben niet de juiste persoon om mensen te fotograferen en zelfzeker te zeggen dat een voor mij onbekend persoon in die en die pose moet gaan staan. Geef mij maar beestjes of eten, die hebben geen stemgeluid om hun mening te uiten.
Maar goed. Eens mijn model voor de camera stond en zelf gelukkig heel wat suggesties had, verdwenen mijn zenuwen naar de achtergrond en kon ik hier en daar een aanwijzing over mijn lippen krijgen. "Ja, de armen zó zodat er een vloeiende lijn ontstaat", was toch één van mijn minst amateuristische uitspraken. Heel wat gepruts ook met de lampen, maar daar heb ik helaas niet het resultaat verkregen dat ik wou. Anywayzz... Ik heb me reuze geamuseerd en dank F. en haar zus uit de grond van mijn hart omdat ze mij een uur en half hebben doen geloven dat ik fotografe was ipv opvoedster.
Elk jaar opnieuw met de familie rond de kerstboom en doen alsof je elkaar meer dan deze ene keer samen gaat zien, doen alsof alles heel erg leuk en gezellig is terwijl je eigenlijk vind dat de broodjes naar nat karton smaken, je vader verre van grappig is en je liefst zo snel mogelijk naar huis wil. Ik kan geloof ik eerlijk zeggen dat ik deze eindejaarsfeesten eigenlijk niet zo leuk vind. Ik hou niet van opgedrongen samenkomsten waar ik verplicht word om vanalles te proeven, iedereen te kussen (bah!) en bekritiseerd te worden op de keuzes die ik gemaakt heb het afgelopen jaar.
Plezant
Maar laten we positief blijven. Het is ook de tijd van het jaar waarop De Schattie en ik een aantal goeie vrienden rond te tafel gaan ontmoeten om een gat in de nacht palaveren. Looking forward to it!
Nadat Eurosong 4 kids gewonnen was door twee getrainde Russinnen (bah, was dat een lelijk lied gezongen door twee getrainde apen) en alonsvolk en hun fans plotseling drrrrrringend naar huis moesten besloten De Schattie en ik in te gaan op Baloo's voorstel: gaan fuiven. En niet zo maar een fuif, nee nee, dé fuif van LieverGelijk waar het feesten net een tikkeltje anders is dan op de gewone holebifuif: rock'n rollende veertigers, oudere (en dus betere) muziek (maar niet altijd: Laura Lynn=yuk!), geen overbevolkte dansvloer maar lekker gezellig én goedkoop! Man, ik heb gédanst; ik heb mij volledig laten gaan en het was de max! Na een leuke avond en een swingende nacht kon ik wel een lazy Sunday gebruiken, maar Het Monster Uit Ikea riep om in elkaar gezet te worden. Voor Eurosong begon hadden Duvelman en zijn eega zich er al over gebogen en na wat puzzelwerk mijn fout rechtgezet. Heel erg hard bedankt daarvoor! En zie het onding heeft verloren -muhaha- en is nu zo wat de "eyecatcher" van onze leefruimte.
is al sinds een aantal weken Block-avond. Duvelman komt naar hier of wij gaan naar daar en dan is het lachen geblazen met de schaamtelijke DieterenFilip. Als ik de dag erna niet moet gaan werken gaat dat dan gepaard met het consumeren van een beetjen alcool. U weet wel: de hoeveelheid dat een mens nodig heeft om de zangcarrière van Dieter aan te kunnen. :-) Gisteren werd beslist om een drinking game te houden aangezien het de allerlaatste aflevering was. De hamvraag was natuurlijk: zal de kijker/koper de meerwaarde van DieterenFilips fantastische Hamam-met-gratis-loft erbij appreciëren? Vlug kozen we elk een woord waarbij we een grote slok van onze vodka orange of spuitwater zouden nemen. De Duvel koos voor het voor-, tussen- en achtervoegsel "gevoel" dat de vorige aflevering te pas en te onpas uit onze tv donderde, De Schattie voor het fantastische en alomtegenwoordige "Ik heb zoiets van" en ikzelve ging resoluut voor "meerwaarde". Na een kwartier was de helft van mijn glas leeg en zaten Duvel en De Schattie met een droge keel ofte hoe het tij kan keren. Terwijl Gita en vooral Natalie de vorige afleveringen telkens zoiets hadden van en er om de haverklap wel iets gevoeld werd, was het nu akelig gevoelloos en hadden beide dames niets meer van. En Hans maar zijn 25.OOO euro meerwaarde promoten. Mens, moest ik naar het WC zeg! Maar goed, de show werd afgesloten in mineur: dat die Limburgse losers zo maar eventjes naar huis gaan met 80.000 euro winst is beyond me, het mocht nog de best afgewerkte loft allertijden zijn, die mensen hebben géén smaak. Mijn persoonlijke winnaars zijn Gita & Christophe die van bouwleken uitgegroeid zijn tot redelijke kenners en Robyn & Line die alles zelf én samen gedaan hebben. Eat that poetsend boerenpaard!
