Vrije dag
Het lijkt wel al lente als ik door het park wandel samen met mijn grootvader en de hond aan onze zijde.
Buitenlandse dames praten veel te luid in een exotisch Frans terwijl ze hun baby wiegen, pubers giechelen en gieberen dat het geen naam heeft, oude mensen houden elkaar staande en praten over hun nieuwe ziektes en kleine kwaaltjes. En dat allemaal onder een stralende zon met fluitende vogels en zoemende bijen als getuige. Een mens zou er bijna lyrisch van worden.
Nadat ik racistische praat van mijn pépé uit mijn oren blok en hij bedachtzaam opmerkt dat ik helemaal niet aan het luisteren ben, kuieren we langs de paden in één van die zalige stiltes waarin je wereld hoort groeien en bloeien.
We blijven even staan kijken naar een visser die een lijntje uitgooit en keren even terug in de tijd. Mijn grootvader vertelt dat hij me in dit eigenste park heeft leren fietsen en dat ik er redelijk vlug mee weg was. We praten over vakanties in de Ardennen en hoe ik daar als een echte tomboy met de lokale jeugd ravotte aan de Semois. Ik vraag me soms af hoeveel van mijn verleden, mijn vergeten herinneringen of simpelweg dingen waarvan ik nooit iets geweten heb opgeslagen zijn in het zijne.
En ik bedenk dat het wel leuk is om zo in elkaars hoofd verder te leven. Hij heeft mijn verleden en ik onthou een deel van zijn heden. Mijn lieve ouwe rimpelopa die nog op daken klimt en elke week in de gym 100+ kg gaat heffen begint stilaan recente dingen te vergeten.
Op de terugweg passeren we dames met hoofddoeken en fietsen er drie verschillende culturen voorbij. Pépé houdt wijselijk zijn mond en vertelt me meer over de Canadese gansen die hier hoogstwaarschijnlijk zullen over-lente-nen, de meerkoeten en het alledaagse parkse leven.
Zo zou ik elke vrije dag willen doorbrengen.
Labels: familie
Net zoals honderden
Izegemnaren spendeerde ik veel te veel tijd in de Delhaize met een stokbrood onder de arm tijdens de laatste uren van 2006. Verder had ik een leuke tijd met vrienden die ik 2007 inkuste. Op speciale gelegenheden past het al wel eens al dat gekus. Verder ben ik nog steeds een grote voorstander van het knuffelen of het gewone afstandelijke hoofdknikje als het om onbekenden gaat, maar daar gaat het hier niet over.
In 2007 ergerde ik mij aan de eerste verplichtingen van het jaar: familiebezoek. Maar al bij al viel dat wel mee en eindigde ik de eerste dag met mijn broerie in de zetel terwijl
De Schattie met mijn Schoonzus de verschillende kwaliteiten van mijn broer en ik aan het bespreken waren. Nice.
Verder ben ik sinds dit jaar aangesteld als fotograaf van dienst op het werk en ben ik aangesproken door een aantal mensen om foto's te nemen. Een leuke egoboost. :-)
Geen voornemens, want ik hou niet van sociale druk. Enkel mijn random schrijfels tot een geheel maken, gigantisch veel geld sparen zodat mijn kinderwens deze eeuw nog vervuld wordt en dit blogje minder verwaarlozen. Bij deze. :-)
Labels: eindejaar, familie, random gezever
It's the season...
VerschrikkelijkElk jaar opnieuw met de familie rond de kerstboom en doen alsof je elkaar meer dan deze ene keer samen gaat zien, doen alsof alles heel erg leuk en gezellig is terwijl je eigenlijk vind dat de broodjes naar nat karton smaken, je vader verre van grappig is en je liefst zo snel mogelijk naar huis wil.
Ik kan geloof ik eerlijk zeggen dat ik deze eindejaarsfeesten eigenlijk niet zo leuk vind. Ik hou niet van opgedrongen samenkomsten waar ik verplicht word om vanalles te proeven, iedereen te kussen (bah!) en bekritiseerd te worden op de keuzes die ik gemaakt heb het afgelopen jaar.
PlezantMaar laten we positief blijven. Het is ook de tijd van het jaar waarop
De Schattie en ik een aantal goeie vrienden rond te tafel gaan ontmoeten om een gat in de nacht palaveren.
Looking forward to it!
Labels: familie, kerst, vrienden
