is al sinds een aantal weken Block-avond. Duvelman komt naar hier of wij gaan naar daar en dan is het lachen geblazen met de schaamtelijke DieterenFilip. Als ik de dag erna niet moet gaan werken gaat dat dan gepaard met het consumeren van een beetjen alcool. U weet wel: de hoeveelheid dat een mens nodig heeft om de zangcarrière van Dieter aan te kunnen. :-) Gisteren werd beslist om een drinking game te houden aangezien het de allerlaatste aflevering was. De hamvraag was natuurlijk: zal de kijker/koper de meerwaarde van DieterenFilips fantastische Hamam-met-gratis-loft erbij appreciëren? Vlug kozen we elk een woord waarbij we een grote slok van onze vodka orange of spuitwater zouden nemen. De Duvel koos voor het voor-, tussen- en achtervoegsel "gevoel" dat de vorige aflevering te pas en te onpas uit onze tv donderde, De Schattie voor het fantastische en alomtegenwoordige "Ik heb zoiets van" en ikzelve ging resoluut voor "meerwaarde". Na een kwartier was de helft van mijn glas leeg en zaten Duvel en De Schattie met een droge keel ofte hoe het tij kan keren. Terwijl Gita en vooral Natalie de vorige afleveringen telkens zoiets hadden van en er om de haverklap wel iets gevoeld werd, was het nu akelig gevoelloos en hadden beide dames niets meer van. En Hans maar zijn 25.OOO euro meerwaarde promoten. Mens, moest ik naar het WC zeg! Maar goed, de show werd afgesloten in mineur: dat die Limburgse losers zo maar eventjes naar huis gaan met 80.000 euro winst is beyond me, het mocht nog de best afgewerkte loft allertijden zijn, die mensen hebben géén smaak. Mijn persoonlijke winnaars zijn Gita & Christophe die van bouwleken uitgegroeid zijn tot redelijke kenners en Robyn & Line die alles zelf én samen gedaan hebben. Eat that poetsend boerenpaard!
Het woord "meerwaarde" kiezen in The Block drinking game was niet zo'n goed idee besefte ik nadat ik Hans Otten het gehate woord had horen uitspreken in een commercialstukkie. Damn!
Nu sluit ik Occie-gewijs af met: "Morgen meer. Toedels!" :-D
- Dat fuiven in Ieper redelijk vroeg (2u) bijna leeglopen ondanks de leuke muziek en de aanwezigheid van héél véél schoon volk.
- Dat vijf omleidingen op de weg naar mijn werk overdreven zijn en dat ik beslist heb om over te schakelen op de autostrade. Scary!
- Dat ik heel vereerd ben om benoemd te worden tot "fotograaf van de werkplaats" en ik een extra taak heb die eruit bestaat massa's foto's te nemen van de kindertjens. Foto's (!) en ik ben betaald en al. Wahey!
- Dat Hiro uit de serie Heroes supercool is en de serie formidastisch. Yataaaaaaaaaaaaa!
Nadat ik De Schattie ervan overtuigd had dat het huis stofzuigen én swifferen wel proper genoeg was tot dinsdag, wanneer ik het helemaal van boven tot onder ga dweilen, gingen we op pad naar het bos. Zij met haar butch bottines, ik met mijn oudste VANS skateschoenen aangezien mijn lumberjack shoes ergens verdwaald zijn in de autokoffer van Occie. (don't ask) Massa's volk met laarzen, buggy's en honden hadden hetzelfde brilliante idee gehad. Tsk, het bos met z'n kleurrijke bladeren en paddestoelen is helemaal van mij. Van MIJ! Maar ok... De Schattie en ik sloegen het eerste het beste paadje in dat de buggy's niet aankonden wegens te drassig. Meteen vond ik mijn eerste kabouterhuis en nam ik uitvoerig foto's. Proberen de plaatjes van een fungus vast te leggen in de modder zonder tripod is geen sinecure. Uiteindelijk de camera in de modder op een hoop blaadjes gelegd. Kunst is afzien zeg maar. :-) Op de paden blijven en foto's willen nemen van fungi gaan niet zo goed samen dus al gauw besloten De Schattie en ik te gaan "off road-en". Helemaal opgaand in mijn zoektocht naar een rode paddestoel vol met witte stippen was ik steeds verder en verder aan het afdwalen van het pad. Plotseling hoorde ik De Schattie iets sqeaken, maar ik was bezig met het vastleggen van een wel heel interessante groep paddestoelen dus koos ik ervoor om straks naar meer uitleg te vragen. Tot plots... "Juffrouwkes!" De lokale boswachter had ons gespot en besloot ons op het matje te roepen. Hij richtte zich tot mijn eega en zei: "Mevrouw, u weet toch dat u niet van het pad mag gaan?" En zij piepte iets verontschuldigend terug en dan kwam er een gigantische preek over wortels en bomen en bos. Allemaal heel derde leerjaar. Swat, na heel wat geploeter in de modder én zonder foto van het huisje van Woutertje Kabouterje wandelden we terug naar de auto om getuige te zijn van een kopstaartaanrijding en gigantisch veel zin te hebben in pannekoeken met warme chocolademelk. De oplossing was het eten van 2(!) taartjes na een vruchteloze pannekoekzoektocht.
Ingrediënten: -Bacardi twist/vodka red bull (en spuitwater natuurlijk) -de immer entertainende Dieter en Filip -een goeie vriend -een lief lief -een fantastische skive
Dat ik even ontevreden ben. Omdat mijn ma een auto gekocht heeft waarvoor ik mag betalen. Zonder dat ik erbij ben. Omdat ze mijn pa gebeld heeft om te zeggen dat hij geld mag dokken dat ik dan wel zal terugbetalen. Zonder dat even aan mij te melden. Gezellig dat het was zondag bij pa. Echt super cosy. (De auto is namelijk duurder dan de vorige wat eigenlijk wil zeggen dat ik hem niet kan betalen maar soit.) Maar ok, naar het schijnt ben ik de eigenaar van een metalisé blauwe Toyota Starlet. En na een bezoek aan de grootouders weet ik ook dat hij van '98 is. Leuk dat alle info over de gehele familie verspreid is.
