Trashcan

London - day 2 & 3

Dag 2
~~~~~

's Morgens loopt de wekker al vroeg af, op buitenlandse bodem wordt er niet uitgeslapen, en gaan we weifelend richting ontbijt. In de formule die ik besteld had via het Net kon ik enkel English breakfast als ontbijt aanvinken. Als we beneden staan, wachtend tot iemand ons naar een tafel brengt zien we al dat het ontbijt in buffetvorm is. We kunnen gelukkig zelf bepalen hoe weinig witte bonen in tomatensaus we op ons bord krijgen, pfiew! Maar als we éénmaal ons eigen tafeltje hebben en ons richting buffet begeven zien we grote hoeveelheden fruit, yoghurt, brood, Kellogg's, wafels & pannekoeken. Wahey! Oh, en natuurlijk zijn er ook de bonen, mashed potatoes, eggs on toast and whatnot, maar die laten we graag links liggen.
Na een gezond ontbijt vertrekken we richting metro. De schattie met de kaart en ik met de rugzak en de camera zoals het echte touristen betaamt. :-)
Eerst op onze planning: The Embankment, ons aangeraden door Madscot, een Schotse vriendin van De Schattie. Als we uit de metro komen stappen we op de Hungerford Footbridge, een prachtige voetgangersbrug met langs de ene kant uitzicht op Cleopatra's Needle en langs de andere kant op The London Eye, The Houses of Parliament & Big Ben.

Als je van de brug komt kan je langs de Thames wandelen via een mooi laan waarlangs hippe café's & restaurants, een skatepaleis en een aantal muziekzalen liggen. Nadat De Schattie mij nogmaals verplicht een aantal shots te nemen van The Houses of Parliament, ditmaal bij daglicht, trekken we richting Covent Garden.
Waar eeuwenlang groenten&fruit en bloemen verkocht werden zijn er nu veschillende winkels en kleine kraampjes die gezellig dicht bij elkaar staan. Ik spot er een leuk t-shirt en na een leuke babbel met de verkoper is mijn garderobe een kledingstuk rijker. Op naar een touristische trekpleister: Trafalgar Square. Nelson, zijn leeuwen en wat fonteinen kunnen ons maar matig boeien en na de "verplichte" foto's trappen we het vlug af.
Na Trafalgar Square pendelen we naar Camden Town, de plaats waar Belgische punks en goths de ponden niet snel genoeg uit hun portefeuille kunnen halen. Winkel na winkel met kostuumesque kledij, Dr. Martens en spikes. Op straat mensen met alle haarkleuren, behalve blond, bruin of Venetiaans en een hoop touristen allemaal vredig naast elkaar. Ik geloof dat menig Belgische bomma deze wijk als de pest zou mijden mocht er zoiets zijn in ons Belgenlandje, maar hier lopen paarsgeverfde dametjes naast knalroze punkers. Fantastisch!

Na alweer een aantal uur rondgehost te hebben in mijn oranje E-schoenen, werd het nog maar eens duidelijk dat ik het verkeerde paar had meegenomen om uren rond te lopen in Londen. Gisteren had ik leuke schoenen gespot in Oxford Street en ik zie ze toevallig staan in één van de winkels in Camden Town. Iets te duur, maar mijn voeten doen gigantisch veel pijn en mijn misbruikte enkels en knieën door jarenlang sport te doen, beginnen ook al op te spelen. Hup, de winkel binnen, maar nergens een bankcontactmachine te bespeuren dus nog maar eens doorbijten.

Na Camden Town gaan we nog maar eens naar Oxford Street op zoek naar de Warner Bros winkel. Tevergeefs. Na wat heen en weer geslenter in de mensenzee that is Oxford Street zijn arme voeten wel wat aan verademing toe en we beslissen naar Regent's Park te gaan. Ik plof mij neer in de eerste gigantische graswei dat we tegenkomen en schop mijn schoenen meteen af. Het is een warme, zonnige dag en De schattie, Kimberly en ik genieten volop.

Na wat noodzakelijke rust wandelen we nog wat door het gigantische park, waar ik mijn eerste live wilde eekhoorn zie.
Nu we weer wat opgeladen zijn stappen we op de metro richting Russel Square waar de boekenwinkel "Gay is the word" dichtbij zou moeten zijn. In het metrostation waar we uitstappen is er geen roltrap, enkel een lift en trappen. Aangezien ik nog minder fan ben van een lift dan van een roltrap en er al gigantisch veel mensen in de lift zaten gaan we met de trap. Na 172 treden is er van de rust in Regent's Park niets meer te merken en branden mijn voetjes als nooit te voren. We vinden de boekenwinkel vlug en browsen naar hartelust, maar kopen niks. De dvd's zijn goekoper te krijgen via het Net en de boeken hebben we al ingeslagen in Foyles.
De Schattie krijgt wat medelijden met mijn in pijn vertrokken gezicht en we keren terug naar het hotel waar we beiden genieten van een heet bad om de spieren te laten ontspannen en de voeten wat te laten rusten.

Na die zeer nodige rustpauze begint een nieuwe queste: de zoektocht naar een goedkoop restaurant die eten serveert die we beiden lusten. Geen gemakkelijke opdracht! We vertrekken richting The Embankment met het idee daar iets te eten en dan nog eens het Tate Modern museum te bezoeken. Helaas blijken alle restaurants daar vol te zitten én staat er nog eens rij te wachten op een tafeltje. Dus gaan we op zoek naar het Tate Modern die dicht bij Waterloo Station zou moeten liggen. Na een uur wandelen geven we het op. Niet gevonden, hoewel we er heel dicht bij moeten geweest zijn zegt Duvelman die onze wedervaren al live te horen kreeg.
Aangezien de restaurants nog steeds bomvol zitten, beslissen we om naar Picadilly Circus te gaan. Kunnen we de reclameborden nog eens 's avonds bekijken en ik herinner mij daar in één van de zijstraatjes een restaurant die een aantal dingen serveert die we beiden wel graag eten. Picadilly Circus @ night is één foto lang indrukwekkend, daarna begin je jezelf vragen te stellen over het nut van een gigantische lichtgevende Mc Donald's hamburger.
In Garfunkel's hadden we een redelijk lekkere maaltijd, maar de bediening was ver-schrik-ke-lijk! Heb geen zin om al mijn frustraties hier neer te pennen, maar als je wil weten wat we allemaal meemaakten hier schreef iemand een review die heel dicht aansluit bij de ervaring die wij hadden, met als enige verschil dat onze maaltijd wel te eten was.
Nadat ik mij zo zenuwachtig had gemaakt dat elke vezel in mijn kleine lijf stijf stond had ik niet veel zin om nog maar iets te doen dus gingen we opnieuw naar het hotel waar we wat lazen in onze boeken voor we in slaap vielen.


Dag 3
~~~~~

's Morgens ontdekken we dat ons hotel is overgenomen door rugby fans in allerlei kleuren en maten. Gelukkig dat we vandaag vertrekken, want ik denk niet dat ik een luidruchtige bende dronken fans aankan.
We dumpen onze bagage in Waterloo Station voor een schandalige zes pond en gaan nog een laatste maal naar Oxford & Regent Street op zoek naar de Warner Bros winkel. De Schattie had de avond ervoor haar laatste hulplijn gebruikt: Madscot, die even zot is van Harry Potter als zij. Helaas, helaas, driewerf helaas op de plaats waar de Winkel der Winkels zou moeten zijn is nu een één of andere kleerwinkel. Boehoe! En nu we hier toch zijn lopen we nog eens naar mijn favorite schoenwinkel in Londen: Office waar ik supercoole schoenen had zien staan. Hoewel onze trip er bijna op zit doen mijn voeten nog steeds pijn en wil ik écht wel knalgele Mr. Happy Adidas-schoenen.

Jammer, maar helaas de schoenen zijn te nauw en ook de toffe Allstars met seventies print zijn te smal. Misschien zijn mijn voeten gezwollen van het vele rondwandelen, misschien hebben Britten allemaal Assepoestervoeten, wie zal het zeggen? Anyway geen nieuwe schoenen.

Na deze afleiding gaan we naar het National History Museum, want je kan toch niet naar Londen gaan zonder één van de vele wereldberoemde gratis muesea te bezoeken? We laten ons meeslepen in het ontstaan van de aarde, vergapen ons aan de grootte van de blauwe vinvis en uiten een welgemeende "iew!" als we te weten komen welke beestjes er zoal in een huis zitten.
Veel te vroeg moeten we inchecken richting thuis. Na alweer gecontroleerd te zijn tot op het bot, slaap ik mijn weg terug naar Lille Europe waar we opgehaald worden door De Schattie's papa.

Klik hier voor alle foto's

of bekijk je liever wat Kimberly zoal meemaakte?

gepost door Weetniet @ 11:38