Trashcan

Een rare flurk

Persoonlijk ben ik ook niet zo aan stokjes maar omdat de heer Bavada een uitzondering maakt kan ik natuurlijk niet achter blijven... :-)
Vijf dingen die van mij een rare flurk maken. Vijf maar?

• Onbeweeglijke tenen

Ik kan mijn tenen niet bewegen. Echt. Ik kan mijn hersenen zoveel commado's laten doorsturen als ik wil, er is geen beweging in te krijgen. Als ik écht heel erg hard mijn best doe, kan ik mijn tenen een zielig klein beetje de lucht in doen gaan. Alle tien samen natuurlijk. En met mijn zeer immobiele tenen komt een verschrikkelijke afkeer van beweeglijke tenen. Er bestaat niks viezer dan tenen die wiebelen, dingen van de grond rapen, dansen or whatever. Tenen in beweging zijn VIES! Als ik naar de tv aan het kijken ben en er komen tenen in beeld, dan zit ik al klaar met een kussen om mijn ogen te bedekken mocht er enige beweging te bespeuren vallen.

• Wiebelhoofd

Naar het schijnt heb ik een wiebelhoofd. Een hoofd dat spontaan begint rondedansjes te maken als het de tune van bepaalde sitcoms hoort. Of als het leuke muziekjes hoort in de auto, aan de pc, in bed, op het werk, ... Mijn wiebelhoofd wordt soms vergezeld van de zogenaamde puppethanden. U weet wel: de handen zo houden alsof het lijkt dat je een puppet vast hebt maar eigenlijk is je hand de pop. Die puppethanden beginnen dan te dansen en/of te praten/zingen. Allemaal heel bizar, maar heel erg grappig volgens De Schattie

• Baby crazy

Mocht ik hetero zijn dan had ik nu al twee koters rondlopen.

• Je-staat-te-kijken-op-mijn-handen-fobie

Ik kan er niet tegen als mensen op mijn handen staan te kijken. Tijdens één van de sollicitatiegesprekken van het kinderdagverblijf waar ik nu werk, heb ik eens een aantal uurtjes meegedraaid in de leefgroepen. Toen ik bij de baby's stond, mocht ik een pamper verversen. Maar omdat er iemand stond op te kijken dreigde dat dus faliekant af te lopen. Ik heb de desbetreffende persoon gevraagd om eventjes weg te gaan, want ze maakte mij zo nerveus dat ik niet eens meer een pamper kon aandoen. Toen ze weg was, was ie in een halve minuut aan.

Als er vrienden komen eten, dan mogen ze van mij niet in de keuken komen. Mochten ze kijken hoe ik aan het koken ben, mislukt het zeker omdat ik zo zenuwachtig zou zijn. Als het een gerecht is dat ik al minstens tien keer klaargemaakt heb én de vrienden minstens al drie keer komen eten zijn, dan zou ik ze eventueel in de keuken laten. Ik geloof dat tot nu toe enkel Duvelman al in de keuken geweest is terwijl ik aan het kokerellen was.

• Allergieën
  

Ik ben aan gigantisch veel dingen allergisch: aan stof, pollen, bloemen, gras, bep. wasmiddelen, bep. parfums & luchtverfrissers, ... en aan poezen. En dat terwijl ik er drie in huis lopen heb. Het "leuke" aan mijn allergieën zijn wel dat ze binnen de perken blijven. Ik kan bij katten zitten zonder constant te niezen of rode, jeukende ogen te hebben. Dat heb ik alleen als er veel kattenhaar aanwezig is en mijn neus zich binnen vijf cm van een kat bevindt. En ik merk ook wel dat hoe langer ik de poezen heb, hoe meer ik ze kan verdragen allergie-gewijs. Gah, die leuke tolerantie toch.

Vijf weetjes van mezelf. Ben ik nu een rare flurk of niet? Oh, en ik vergat het bijna: ik gooi dit stokje graag naar De Schattie (zodat de wereld ook eens weet met wat voor een rare flurk ik samenleef ^_^) en Wout.

Labels: stokje

gepost door Weetniet @ 13:18