Mijn dikke vriend
Ik sta voor een gesloten deur. Vertwijfeld kijk ik nog eens binnen, tevergeefs. Verslagen keer ik terug naar huis maar dit keer je niet zomaar de rug toe. Een idee was geopperd en nu zeven uur later wil ik toch wel wat waar voor mijn geld.Ik spring op mijn fiets en rijd naar de vettere variant iets verderop. Ik kijk door het raam en zie iemand een fles rode wijn een hapje adem laten nemen. De fles en de vrouw hebben een goeie tijd samen. De fles zakt zienderogen net zoals de dame. Ah is symmetrie is niet schoon?
Ik stap gezwind binnen -voor dat leuke effect- en plaats mijn bestelling. Ik blijf verder rondkijken, want dat is nu iets wat een wachtende doet. Een kaal dik mannetje loopt heel erg druk te doen terwijl hij geen poot uitsteekt, een Picasso is losgelaten op een printer en een menukaart en een wasmachine is hoogstwaarschijnlijk een luxe. Vijftien vieze minuten later -ja minuten slorpen soms hun omgeving op- fiets ik beladen opnieuw naar huis.
Ik geef het liefje het hare en drappeer het mijne op mijn eigen bord. Een vettigheid later neem ik een besluit: ik neem afscheid van een vriend.
Mijn dikke vriend en ik zijn nu zo al een tweetal maanden samen. Voor het leven wordt nu maar héél even. Wat jammer want we hadden zoveel gemeen. Ik kook graag en hij eet met plezier alles op dat ik hem voorschotel én mijn voedselfoto-obsessie speelde hem recht in de
Dus lieve, lieve buik wees zo vriendelijk om weer je platte zelf te worden. Dank u.
En ja ik stop die zak chips meteen terug in kast. Tsk!
gepost door Weetniet @ 14:35
3 reacties:
you were cheating on me?
Oh, arme dikke vriend.
Er zullen nog en andere vrienden zijn
Ben ik dan de enigste die wel content is dat hij/zij vrienden heeft. Ik heb er veel en ben trots op elk een van hen! :-)
Ellen
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage