Ik moet dringend in de mood komen om zondag naar Evanscene te gaan kijken. Marija Serifovic is mij zwaar aan het afleiden. :-S "Bez tebe" ofte "Zonder Jou" is nnnnnice. En Marija gaat ervoor, ook al is het een lekkere slow en geen dance versie van "Molitva".
Battlestar Galactica is de max! Yep, I AM a geek. Vanavond het tweede deel van de mini-serie gaan bekijken bij Spikey voordat we aan de serie kunnen beginnen. Yay!
Heb de familie de laatste tijd giga-genegeerd. Straks eens de belronde doen en van allen vanalles achter m'n hoofd krijgen. Maar goed, de telefoon werkt in beide richtingen...
Niet dat ik mij wil moeien, maar sommige mensen beginnen zich een beetje op glad ijs te begeven en ik begin mij stillekes af te vragen of er meer aan scheelt dan willen in de belangstelling staan van Jan en Alleman. Hmz.
Electro riedeltjes en verwanten zijn de max. Maar aangezien ik die niet in mijn playlist heb, heb ik mijn "best dance album ever" vanonder het stof gehaald. Laat het geweten zijn dat de jaren '90 dé beginperiode is van de "Regi's". This *is* the Real Thing!!
Gisteren gaan eten naar de pitta der pitta's in Roeselare met Spikey, F. & erm... Boytoy? ;-) (Damn those nicknames) Lekker gezellig. Daarna een paar cafés gedaan in Roeselare waaronder de Roeséblanc (or whatever). Een café met zo'n opgeblazen naam moet wel voor stuck up people zijn die elke avond genieten van de hun door de ober voorgestelde fles wijn, maar gelukkig zijn niet alle vooroordelen waar. En aangezien Spikey, F. en haar vriend daar menig maal te vinden zijn, zijn De Schattie en ik eens gaan piepen. Veel hout, romantisch licht (zoals F. zei) en zetels. Zetels mensen! Het is van in de dingske (de naam ontglipt me even) van op de vlasmarkt in Kortrijk geleden dat ik mij nog eens op café in een comfortabele zetel heb kunnen vleien. En dan is alles goed voor mij, zelfs de bizarre schilderijen en idioot artistieke kandelaars. Nadat het gezelschap een fles leegmaakte en De Schattie en ik genoten van het plaatselijke water gingen we richting Montana. Jaren geleden dat ik mij daar nog eens vertoonde. Stel u een plaats voor met een vaag Hawaïaans thema, blacklights, de laatste nieuwe commerciële deuntjes en clichénichten, clichénichten, clichénichten. Nice. Jammer maar helaas, het ding was gesloten. De vijfde verjaardag ofzo en er was een groot feest ergens te lande. Net uit ons bereik. Sad but true. 't Zal voor de volgende keer zijn. Dan maar naar Het Noorderhuis geweest die hun leuke loungebar in de locale hoerentent veranderd hebben. En dan bedoel ik van dat rood velours over de banken en stoelen, dezelfde stof voor de gordijnen en die lampen van de rommelmarkt waarvan je je altijd afvraagt wie die dingen in godsnaam koopt. Een échte verschrikking voor het oog. En voor het gevoel ook. Ik haat het om die stof aan te raken. Gives me the hibbiejibbies. Yuk! Gelukkig was het gezelschap alles behalve ongenaakbaar en heb ik mij rotgeamuseerd met theorieën over Lady Di's dood. (She's still alive people!!)
Sinds één van mijn baby's liefdevol mijn uurwerkbandje aan fritt'n scheurde was ik dringend toe aan een bezoekje aan een classy juwelierszaak. De Schattie meegenomen zodat zij mijn met diamanten ingelegde zilveren bandje kon betalen. Voor ons in de rij een ventje van een jaar of twee met oma & mama aan de hand die doodleuk staan te browsen bij kettinkjes van +10 000 euro. Niceness... Vooral als één van de criteria die oma hanteert is: "thgoh dedie lik nie, 't is te vele een keet'n". Madam als je een keet'n koopt lijkt het meestal wel op een keet'n maar goed... Laat het geweten zijn dat er twee assisten aanwezig waren en dat één daarvan nogal verveeld stond rond te kijken en niets maar dan ook helemaal nada had bij te dragen aan het gesprek. Maar goed een mens staat al eens in de rij van een juwelierszaak terwijl er meestal nog geen kat, laat staan een vlo van op een kat, aanwezig zijn in één van die overpriced prullariawinkeltjes maar goed. Terwijl ik sta te wachten begint mijn goesting in fonkelende diamanten en bling bling serieus te dalen en ik beslis om het eerste het beste lederen dingske te kiezen. That'll teach them!! Dus sta ik daar maar wat te draaien tot het mijn beurt is. Als oma voor mij eindelijk haar keet'n gekozen heeft en haar dochter en kleinzoon met veel te dure kleertjes uit de winkel zijn, staat er een stoffige meneer met ongeïnteresseerde blik mij te woord. "Kan ik U helpen", lispelt hij terwijl hij met z'n ogen eens over m'n kleren gaat. Viezerik! Wat is het toch met mensen en mijn kleren? Kleed ik mij nu zo erg als de eerste de beste dakloze of oe zit et eigentlik? Maar ja, ik toon mijn verfromfraaid bandje en maak mijn wens om een nieuw aan te schaffen over. "Mag dat eentje van Kipling zijn? " Aangezien mijn horloge één van dat merk is... wat denk je doofus? Maar hey, ik kies eentje die net dat tikkeltje minder TOTAAL NIET bij mijn klokje past en dan is het alweder wachten geblazen. Een mens zou denken dat het geen kwartier duurt om een bandje aan een horloge te hangen maar een mens is al eens eerder mis geweest. Leuk om weten is dat in dat kwartier De Schattie en ik nauwlettend in de gaten werden gehouden door een verrimpelde zonnebank40plusser met een zwarte snor. Alsof die opgesmukte glansjes mij ook maar één seconde interesseren. Phoeh! 25 minuten later staan De Schattie en ik weer buiten. Laat ons hopen dat mijn baby's de volgende keer iets zachtaardiger omspringen met mijn uurwerk want ik kan zoiets niet meer aan in de volgende zes maanden. Jaja.
Ik vrees dat sommige mensen mij nogal een rare vinden als ze mij de bocht om zien scheuren met mijn bolide. Aangezien er in m'n auto de laatste tijd een wel heel érg plaatselijk hoge luchtdrukgebied aan het werk is rij ik nu al een tijdje met mijn ruit op een kiertje. Dat in combinatie met een autoradio zo luid als de boxen kunnen verdragen is altijd wel geestig. En neen ik draai geen hippe technodreuntjes of de laatste nieuwe jumpsong, maar vollen bak Eurosong. Vloeiend Sloveens, Servisch en één of andere vorm van Engels komt heel erg vals uit m'n keelgat in combinatie met heel veel handgebaren en hoofdbewegingen. Menig camionchauffeur flikkerde al met z'n lichten en aan de lichten krijg ik alleen maar meewarrige blikken. Maar weet je wat het leukste is? Als De Schattie met mij in de auto zit ze doodleuk meedoet. Yep, a match made in heaven! :D
I'm wide awake An empty bed drives my dreams away Life melts like ice Disappears in the twinkling of an eye
I'm losing my mind, Pushing reality out of sight Our lips are touching softly You're the one I believe blindly I walk around like crazy Falling in love frightens me Days are like wounds Countless and hard to get through
Prayer... It burns my sore lips like a fire Prayer... Thy name is something I admire Heaven knows just as well as I do So many times I have cried over you Heaven knows just as well as I do I pray and live only for you
I can't lie to God as I kneel down and pray You're the love of my life That's the only thing I can say
Hier geen gezaag over het Balkanblok of buurlandgedoe. Het beste lied heeft gewonnen en alleen 5 landen van de 42 hadden totaal geen smaak. :) (U.K., Andorra, Turkey, Lithuania & Estonia)
Marija heeft een mooie stem en het is een goed geschreven meeslepende ballade. De simpele én heel lesbische act was een lekker pluspunt. Oh, en de megageile zangeres maakte het pakket compleet. :D
YUM!!!
Verder maak ik er (voorlopig) geen woorden aan vuil. Behalve misschien nog dit: Stoere Marija:
